شخصیّت و شخصیّت پردازی در رمان «ملکوت»

رمان ملکوت نوشته‌ی بهرام صادقی، داستان نویس معاصر است. این رمان از نوع رمان‌های نمادین است. سبکی که بهرام صادقی در این رمان به کار برده‌ است ، آنچنان ذهنی است که‌ آن را از سبک و سیاق داستان‌های کوتاهش دور می‌کند و صبغه‌ای فرا طبیعی به آن می‌دهد. می‌شود گفت که: شخصیّت‌ها در داستان‌های او، کم کم شالوده‌ی اجتماعی خود را از دست می‌دهند و عناصری که در کیفیت شکل دادن آنها نقش داشته‌اند؛ رو به فساد و از هم پاشیدگی می‌گذارد و داستان‌ها در تار و پود افکار خرافه و کابوس زده‌ای پیچیده می‌شود. شخصیّت‌های اصلی او از نظر روانشناسی اغلب پیچیده و مرموز تصویر شده‌اند و بیش‌تر آن‌ها یا مریضند؛ و یا در افکار پریشان گرفتار شده اند. نویسنده به‌طور هنرمندانه‌ای از توصیف، گفتگو، عمل و نام در پردازش شخصیّت‌ها استفاده کرده است. به نظر می‌رسد که صادقی در شخصیّت‌پردازی قهرمانان خود، بیش‌تر بر استفاده از عنصر توصیف و گفتگو تأکید داشته است.